Γυναίκα, πυγμάχος, αντιφασίστρια.

του Gabriele Farina

Οι κινήσεις της πεταλούδας του Άλι, τα μάτια της τίγρης του Ρόκυ. Σπουδάζει ιατρική, έκλεισε τα 29 χρόνια τον Ιανουάριο και εναλλάσσει το διάβασμα με τις προπονήσεις. Όποια/ος πιστεύει πως το άρθρο αναφέρεται σε ένα νεαρό κάνει λάθος. Γιατί η Lavinia Boggia είναι μια αθλήτρια με πολύ όρεξη να μας καταπλήξει. «Η πυγμαχία είναι ένα άθλημα που απευθύνεται σε όλους τους ανθρώπους - εξηγεί η αθλήτρια και φοιτήτρια - παιδιά, νέες/ους, ηλικιωμένες/ους, άντρες και γυναίκες. Δεν εξαρτάται από το φύλο, αλλά από το πόση όρεξη έχει κάποια/ος να τεστάρει τον εαυτό της/του, να ανέβει στο ρινγκ χωρίς φόβο, να θυσιαστεί. Για εμένα είναι διασκεδαστικό».

Με τον αθλητισμό ασχολήθηκε από μικρή ηλικία. Φόρεσε γάντια, όχι όμως της πυγμάχου αλλά της τερματοφύλακα.  Έπαιξε με την φανέλα της Ancora Bologna και της Bologna.  Έπειτα, βρέθηκε «κατά τύχη» στην παλαίστρα της Ghirlandina Boxe και έτσι γεννήθηκε ένα νέο πάθος. Εκτός από την αγάπη της για το άθλημα, μέσα στην Lavinia ωρίμασε ένα αίσθημα για τον μαχητικό αντιφασισμό. Αγωνίζεται με θέρμη για να υπερασπιστεί τις ιδέες στις οποίες πιστεύει, αντιμέτωπη πολλές φορές με τις δυνάμεις καταστολής.

«Θα προτιμούσα να μάχομαι μόνο στο ρινγκ - επισημαίνει η νεαρή - αλλά συχνά στη ζωή βρισκόμαστε σε σύγκρουση και σε άλλα “γήπεδα”. Θα ήταν ωραίο να σεβόμαστε όλοι τα δικαιώματα όλων, χωρίς να πρέπει να δημιουργούμε καταστάσεις που κλιμακώνουνε την βία». Τους πρώτους τραυματισμούς της στο σάκο, τους απέκτησε στην αντιρατσιστική παλαίστρα Red Rose!, στην κατάληψη “Crash!”. «Εκεί έμαθα τις πρώτες μου κινήσεις», αφηγείται η Lavinia. Σταδιακά απέκτησε ταχύτητα και σιγουριά.

«Η πυγμαχία απαιτεί αρκετές θυσίες - αναγνωρίζει η πυγμάχος - μέσα από την διατροφή και τις προπονήσεις. Κατά περιόδους έχω κάποιους τραυματισμούς, αλλά δεν είναι τίποτα το ιδιαίτερο, όπως συμβαίνει και σε όλα τα άλλα αθλήματα. Η πυγμαχία είναι ανοιχτή για όλες/ους, συνιστώ να την δοκιμάστε τουλάχιστον μια φορά». Αν έπρεπε να διαλέξει ανάμεσα στην πυγμαχία και την δουλειά, επιλέγει με όλη της την καρδιά το πρώτο, αλλά δεν αποκλείει και μια τρίτη εναλλακτική. «Οι σπουδές μου δεν μου επιτρέπουν να προπονούμαι όπως θα ήθελα -προσθέτει η Lavinia - το καλύτερο θα ήταν να κάνω προπονήσεις το πρωί, σάκο και βάρη το απόγευμα. Το πανεπιστήμιο δεν μου το επιτρέπει, καθώς πρέπει να συνεχίσω τις σπουδές μου. Με την ιατρική και τον αθλητισμό όμως, θα ασχολούμαι καθ’ όλη την διάρκεια της ζωής μου. Θα ήθελα να συνεχίσω τις σπουδές μου, ιδανικά με την αθλητική ιατρική, ώστε να παραμείνω στο ίδιο περιβάλλον».

Μετάφραση από Gazzeta Di Modena